Ik ben mantelzorger

Wanneer uw partner, familielid of vriend(in) last heeft van geheugenverlies of in de beginfase van dementie is, heeft dat een grote impact op het leven. Het roept veel vragen op. Mantelzorgers, familie en vrienden van mensen met geheugenverlies of beginnende dementie kunnen altijd binnenlopen voor advies, ondersteuning en ontmoeting. Het Odensehuis is als inloopcentrum laagdrempelig. Een indicatie of een diagnose is niet nodig om mee te doen. In het Odensehuis is veel informatie voor mantelzorgers en mensen met dementie beschikbaar.

De mantelzorgers maken deel uit van de volledige groep. Zoals samen koffiedrinken, plezier maken of klussen.

Voor meer informatie kunt u contact opnemen met Melanie Hoekstra, de coördinator van het Odensehuis Assen: info@odensehuisassen.nl of 06-39186618

Mantelzorgers aan het woord:

Een nieuw thuis

We kennen het Odensehuis nog niet zo lang (eind 2023), maar wat is het snel vertrouwd geworden. Voor An ging de aanpassing vlotter dan voor mij als mantelzorger, zo bleek. Al na enkele weken gaf An aan, dat ze graag vaker dan een keer per week naar de groep wilde gaan. Sneller dan ik verwachtte kon ze haar rol en verantwoordelijkheid, die ze voelt voor het reilen en zeilen thuis, voldoende loslaten en zich open stellen voor deze nieuwe omgeving. En dit draagt bij aan rust en balans en geeft een nieuwe en fijne structuur aan de weekinvulling, zowel voor An als voor mij. In de groep zie ik haar opbloeien en spontaan inhaken op creatieve uitingen, zoals dansen met elkaar. Het kan haast ook niet anders, in deze ontspannen en vooral ook stimulerende omgeving.
En ik kom ook graag in de groep, niet alleen om An te brengen en halen, maar ook om aan te schuiven voor een kop koffie en gezellige gesprekken met de andere bezoekers en de vrijwilligers. Dit is leerzaam en helpend bij het omgaan met je partner, en ook met anderen, van wie het geheugen steeds en beetje meer gaat haperen.

Half maart, 2024
Arnold Onnes

Door de Alzheimer van mijn vrouw ben ik nu mantelzorger. Geleidelijk wordt de impact van de Alzheimer groter, we zijn nu in feite met zijn drieën.
Mijn vrouw is door de casemanager destijds bij een dagopvang geweest op proef, ze was toen nog te goed voor de dagopvang. Dus dat was geen succes.
Hierna is ze op een zorgboerderij geweest , ook hier gold dat ze nog te goed was voor deze vorm van opvang.
De casemanager had nog een optie, dat was het Odensehuis.
Hier ging mijn vrouw in beginsel van 10-13 of van 12-15 uur heen. Dit is een aanloopfase geweest, waarin ze mij vaak opbelde of ik haar wilde ophalen.
Momenteel gaat ze hier wat langer naar toe van 10-14, soms zelfs tot 15:30 uur.
Ze heeft het inmiddels veel meer naar haar zin gekregen en voelt zich echt thuis, ze wordt gewaardeerd en de vrijwilligers weten goed om te gaan met de moeilijke ziekte die Alzheimer is.
Als ik haar binnen breng dan wordt ze meer dan hartelijk ontvangen. Koffie met een koekje, lekker lunch, soms patat kroketje, gebakken eitje, soep etc.
Diverse activiteiten worden er gedaan, kaarten, rummikub, puzzelen, tekenen, sjoelen, basketballen, golf met proefbaantje, ook wordt er een grote wandeling gemaakt door Peelo met wie er maar mee wil.
Een groot succes is de duo-fiets, ze gaat graag mee en geniet hiervan.
Als ik haar ophaal, dan staat er vaak gezellige muziek op, wordt er gedanst.
Ik breng haar naar het Odensehuis en haal haar op. Ze heeft ook gebruik gemaakt van Automaatje, maar de ad-hoc vertrekwens die Alzheimer zo maar creert kan niet goed combineren met Automaatje, zij hebben een planning met een vaste begin en eind afspraak, mogelijk dat dit ook in de toekomst weer kan worden opgepakt.
Op dinsdag, woensdag en donderdag krijgen we ook hulp thuis, de ochtenden zijn gedekt op die dagen.
Op maandag, woensdag en vrijdag gaat ze naar het Odensehuis.
Tussen de bedrijven door werk ik thuis, zonder het Odensehuis en de hulp aan huis is dit allemaal niet mogelijk.
Tja, het is heel erg dubbel allemaal, ik ben blij dat ze zo goed terecht kan, maar het liefst wens ik de Alzheimer direct weg.

Het Odensehuis is een toegankelijke, laagdrempelige omgeving met een positieve uitstraling. Er komen bezoekers met een lichte of matige beperking die allemaal heel persoonlijk worden begeleid door ervaren en geduldige vrijwilligers. Iedereen wordt in haar of zijn waarde gelaten. Er heerst een fijne sfeer tussen de bezoekers onderling, ze steunen elkaar binnen hun mogelijkheden. Er is aandacht voor iets extra’s bij de lunch, gebakken eitje, krentenbroodje. pannenkoeken of fruit in de middag. Er is stimulans om naar buiten te gaan, wandelen of duo fiets. Er is van alles, rust voor bezoekers die daar behoefte aan hebben, spelletje voor degene die dat wil, rummikub, sjoelen, “bowlen”, de krant lezen of een fotoboek door kijken, muziek en dans op verzoek. Ook corvee…tafeldekken en afruimen, afwassen, afdrogen en opruimen
 Maar…het woord MOETEN kennen ze niet.
Anna Kamminga

De dementie van mijn vader heeft zijn leven en dat van ons, zijn familie, erg veranderd en ontwricht.
Door de dementie is mijn vader erg onzeker geworden. In het Odensehuis voelt hij zich gezien en begrepen. Hij voelt zich daar een volwaardig persoon en geen patiënt. 
Elke keer verheugt hij zich erop, om naar het Odensehuis te gaan. Het is een liefdevolle en ondersteunende plek. Ook voor ons als mantelzorger.
We hebben veel waardering en respect voor de vrijwilligers van het Odensehuis. Met veel enthousiasme en liefde geven ze de bezoekers van het Odensehuis een zinvolle invulling van de dag.
Petra Herbrink-Vosman
Rest mij de vrijwilligers te bedanken, jullie maken het verschil voor mijn vrouw en mij.
een mantelzorger.